Ταξίδι στις Δαλματικές Ακτές

Η Ελένη Παπαδάτου ταξιδεύει όσο πιο συχνά μπορεί με την οικογένειά της και μας μεταφέρει όμορφες εικόνες. Αυτή τη φορά μας περιγράφει το roadtrip στις Δαλματικές Ακτές.

 

Ήγγικεν η ώρα να σας γράψω επιτέλους για το roadtrip στις Δαλματικές Ακτές που έκανα εγώ με τα δυο μου αγοράκια! Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες, μιας και θα ήθελα τόμο για να τις γράψω! Βλέπεις, πατήσαμε το πόδι μας σε 7 χώρες! Συνοπτικά, λοιπόν…

Από Αθήνα ξεκινήσαμε να διασχίσουμε όλη την ενδοχώρα, ώσπου φτάσαμε Αλβανία για την πρώτη μας διανυκτέρευση. Επισκεφθήκαμε το Τεπελένι, τα Τίρανα και τη Σκόδρα. Είδαμε απ’ τον δρόμο το Αργυρόκαστρο και το πανέμορφο κάστρο που δεσπόζει στον λόφο. Όλα όσα είδαμε στην Αλβανία μας άρεσαν, ειδικά τα Τίρανα με εξέπληξαν ευχάριστα. Καθαριότητα, οργάνωση, ομορφιά.

Επόμενος προορισμός, το εξωτικό Μαυροβούνιο. Παρότι κατάλαβα ότι όλο το «ζουμί» είναι στα βουνά του, οι συνθήκες μας οδήγησαν μόνο σε πόλεις. Καθ’ οδόν θαυμάσαμε το Sveti Stefan που σήμερα είναι υπερπολυτελές ξενοδοχείο που φτάνεις μόνο με ελικόπτερο μέσα! Οδεύσαμε προς την παλιά πόλη της Butva. Πολύ γραφική, με τουριστικά μαγαζάκια, εστιατόρια και παλιές εκκλησίες. Φάγαμε ακριβώς στα τείχη που χωρίζουν την παλιά απ’ τη νέα -παραλιακή και τουριστική- πόλη της Μπούτβα. Επόμενη στάση στο Kotor! Αχ ναι! Αφού περιηγηθήκαμε στην παλιά πόλη -επίσης πανέμορφη με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Τρύφωνος να κερδίζει τις εντυπώσεις (και μουσείο, 2 σε 1) – ο κόλπος με τα ήρεμα νερά νιώσαμε πως μας τραβούσε σαν μαγνήτης. Εκεί, ξαπλώσαμε απλώς στις ζεστές πλάκες και κοιτάζαμε το νερό, τον κόλπο που περιστοιχίζεται από κατάφυτα βουνά και τα μικρά σπιτάκια με τις ερυθρές στέγες που ξεπηδούσαν μέσα απ’ τα δάση… Λίγη μαγεία δε βλάπτει. Τη ζήσαμε! Μάλιστα στο ξενοδοχείο που διανυκτερεύσαμε είχαμε την τύχη να δούμε τον κόλπο και από την ακριβώς αντίθετη πλευρά. Ήταν ανείπωτη εμπειρία να ξυπνάς κ να βλέπεις τον κόλπο του Κότορ να σε καλημερίζει.🌞

Επόμενος σταθμός και βασικός ήταν η Κροατία: Dubrovnik , Split, Trogir & Zagreb. Τι να πρωτοπώ! Αν δεν έχεις περπατήσει στα λιθόστρωτα στενάκια της παλιάς πόλης του Ντουμπρόβνικ, φύγε σήμερα με το πρώτο αεροπλάνο! Ταξιδεύεις σε άλλον αιώνα, σε άλλον κόσμο! Ειδικά αν είσαι φαν του game of thrones, θα ξέρεις ήδη ότι εκεί έγιναν τα γυρίσματα. Αυτό που δεν ξέρεις, ίσως, είναι ότι η πρόταση έγινε πρώτα στον Δήμαρχο της Ρόδου, αλλά επειδή αυτός αρνήθηκε, όλα τα εκατομμύρια σε δολάρια αλλά και σε τουρίστες πήγαν στο Ντουμπρόβνικ! 🤷🏼‍♀️ Ύστερα ήρθε η ώρα για το Σπλιτ. Δεν ξετρελάθηκα με την πόλη. Μια τυπική τουριστική παραθαλάσσια μικρή πόλη. Είναι γνωστή για τα πανάκριβα κότερα που αράζουν στα λιμανάκια της. Εκεί νοικιάσαμε tuc tuc και μας γύρισε σε όλη την πόλη, στους λόφους και στις παραλίες…παντού σε 3 μόνο ρόδες! Περιττό να πω ότι τα παιδιά ξετρελάθηκαν με το όχημα! Ακριβό μεν, άξιζε δε.

Για το Τρογκιρ αδυνατώ να συνοψίσω. Θέλω να το παντρευτώ. Εεεε να το ξαναεπισκεφθώ. Λιλιπούτεια πόλη-όνειρο, δημιουργία Ελλήνων υπό το όνομα «Τραγούριον». Πρέπει να πας. Τέλος, το Ζαγκρεμπ δεν με ενθουσίασε, για την ακρίβεια δε νομίζω να ξαναπατήσω εκεί. Πολυ κακοδιατηρημένη πόλη με μισογκρεμισμένα κτήρια (άκουσα για έναν σεισμό προ ετών). Δε μου φάνηκε καν φιλική προς τα παιδιά. Φύγαμε και μείναμε σε προάστιο, απέναντι από το διάσημο γήπεδό τους.

Επόμενος σταθμός η λατρεμένη Slovenia. Είχαμε ξαναπάει αλλά μόνο στα βουνά της και στη λίμνη Μπλεντ (σαν ψεύτικη). Ήρθε η ώρα το τρίο μπελκάντο να εξερευνήσει την Πρωτεύουσα, την κουκλίστικη Λιουμπλιάνα. Την αγαπώ. Μόνο αυτό θα πω. Θα ήθελα τα παιδιά μου να σπουδάσουν εκεί ή at least στο Δουβλίνο. Δε δέχομαι κάτι παρακάτω! Απόλυτα απόλυτα απόλυτα φιλική πόλη προς τα παιδιά και τα ζώα, με σεβασμό στον πολίτη και τον άνθρωπο γενικά. Κάστρα, πλατείες, δέντρα παντού, ποτάμια, γέφυρες, γλυπτά, πεζόδρομοι…τι άλλο θες πια;

Α εμείς θέλαμε και λίγο Πλίβιτσε, γι’ αυτό την άλλη μέρα πρωί πρωί φτάσαμε στις περιβόητες λίμνες Πλίβιτσε. Δηλαδή φτάσαμε στον παράδεισο. Και το περίεργο ήταν ότι δεν είχαμε πεθάνει! Το ζούσαμε στ’ αλήθεια! Πολύ περπάτημα και θέλει πολλή προσοχή με τα παιδιά, αλλά άξιζε με χίλια . Google it!

Τελευταία μας μέρα στη Σλοβενία ήταν η επόμενη που επισκεφθήκαμε στα σπήλαια Ποστόινα, τα δεύτερα μεγαλύτερα σπήλαια του κόσμου ή της Ευρώπης, δε θυμάμαι 😂. Άρεσε πολύ στα παιδιά, αλλά είχε πολύ περπάτημα και μετά από το χθεσινό στις λίμνες, εγώ προσωπικά πέθανα! Άσε το κρύο εκεί μέσα…ψύχος. Αυτό που μας ενθουσίασε ήταν ότι εκεί μέσα βρίσκεται το μοναδικό στον κόσμο υπόγειο ταχυδρομείο. Φυσικά στείλαμε postcard στον μπαμπά μας που δούλευε!

Επόμενος προορισμός η Σερβία. Περάσαμε μόνο από Βελιγράδι γιατί δεν το είχαμε επισκεφθεί ποτέ. Όμορφη πόλη με ωραίους πεζόδρομους (θύμιζαν Ερμού), πήγαμε στο κάστρο Kalemegdan και στην γύρω περιοχή. Λουλούδια πολλά και τουριστικά! Εκεί συναντήσαμε κι έναν Σέρβο ποιητή του δρόμου που μόλις είχε εκδώσει την ποιητική του συλλογή στα ελληνικά!!! Ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση δεν περιγράφεται. Παίζει να φάγαμε κάνα δίωρο συζητώντας. Με έβαλε να του απαγγείλω στα ελληνικά και κοντέψαμε να κλάψουμε κι οι δυο! Περνώντας και από τα Σκόπια χωρίς στάση, φτάσαμε στην Ελλαδίτσα μας.

Σύνοψις:

• Πολύ περπάτημα, τόσο που γύρισα με τενοντίτιδα στο πόδι.
• Καλές τιμές σε όλα. (Πήγαμε αρχές Μαΐου που δεν έχει πολύ τουρισμό ακόμα).
• Υπέροχα τοπία, ειδικά στις επαρχίες.
• Αξέχαστες εμπειρίες για τα παιδιά και για εμένα. Τόσο που δεν ήθελαν να φύγουμε.
• Εύκολο ταξίδι αλλά όχι όταν είσαι μόνος σου με 2 μικρά παιδιά 😂😂 Anyways, το κάναμε κι αυτό!
Σας το προτείνω!

«Ταξιδεύουμε για να γινόμαστε άλλοι άνθρωποι απ’ αυτούς που θα ήμασταν αν βλέπαμε κάθε μέρα τα ίδια.»

🤟 καλά ταξίδια 🤟

Κείμενο & Φωτογραφίες: Ελένη Παπαδάτου