Η Χριστίνα Κωνσταντουδάκη είναι γνωστή και αγαπητή μέσα από την ομάδα που διαχειρίζεται στο Facebook “Παιδικό βιβλίο – Προτάσεις”.  Είναι επίσης Νηπιαγωγός, Συγγραφέας παιδικών βιβλίων και ιδρύτρια του online βιβλιοπωλείου, Paper Kittens. Πλέον ως μητέρα, ο τρόπος γραφής της γίνεται ακόμα περισσότερο πιο συναισθηματικός και την ευχαριστούμε για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Πόσο μ’ αρέσει αυτό το μου!».

 

 

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το νέο σου βιβλίο. Τι αλλάζει για εσένα στη συγγραφή βιβλίων, τώρα που είσαι μητέρα;

 

Πραγματικά, πλέον που έχω γίνει μητέρα, έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα. Ναι μεν και πριν ως Νηπιαγωγός λάτρευα να γράφω βιβλία για παιδιά και να τα διαβάζω μαζί τους, αλλά πλέον νιώθω ότι γράφω για το παιδί μου. Και το συγκεκριμένο νέο μου βιβλίο «Πόσο μ’ αρέσει αυτό το μου!» εκδόσεις Ηλίβατον είναι αφιερωμένο στο παιδί μου και στον παππού που ποτέ δεν γνώρισε. Ο ήρωας έχει το όνομα και των δύο.

 

Ο μπαμπάς του Αντώνη τον ρωτάει κάθε μέρα τι τον κάνει χαρούμενο. Είναι εύκολο τα παιδιά να εστιάζουν στα όμορφα πράγματα που τους συμβαίνουν κάθε μέρα;

 

Νομίζω ότι τα παιδιά από τη φύση τους εστιάζουν στα θετικά και στα όμορφα! Ο μπαμπάς του Αντώνη έχει αυτή την «ρουτίνα» μαζί του για να του το θυμίζει ακόμα και τις μέρες που δεν νιώθει τόσο καλά. Αλλά και για να το θυμάται και ο ίδιος μιας και όσο μεγαλώνουμε, τόσο πιο δύσκολο είναι να παίζουμε «το παιχνίδι της χαράς» όπως θα έλεγε και η Πολυάννα, μια άλλη λογοτεχνική ηρωίδα.

 

Πόσο μεγάλη διαφορά κάνει το “μου” στον λόγο μας; Είτε όταν μιλάμε γλυκά, είτε όταν εκφράζουμε κάποιο παράπονο;

 

Πολύ μεγάλη! Αυτό το «μου» μετά από το όνομά μας ή μετά από μια γλυκιά έκφραση όπως « αγάπη μου» είναι ακριβώς αυτό που μας φέρνει πιο κοντά στον άλλον. Με αυτή την μικρή λεξούλα νιώθουμε πως είμαστε ασφαλείς μαζί του. Ακόμα κι αν το άλλο άτομο θέλει να μας εκφράσει ένα παράπονο, αυτή η μικρή λεξούλα κάνει τα πάντα πιο «μαλακά» και διαβεβαιώνει ότι ακόμα κι αν κάτι μας στεναχώρησε, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζουμε να αγαπάμε τον συνομιλητή μας. Αυτό ακριβώς χρειάζονται και τα παιδιά να νιώσουν. Ότι τα αγαπάμε άνευ όρων.

 

 

Το βιβλίο κλείνει με μια νότα αισιοδοξίας. Είναι μεταξύ άλλων το μήνυμα που επιθυμείς να μεταδώσεις στον γιο σου;

 

Ναι, ακριβώς αυτό. Ότι στη ζωή του φυσικά θα έχει και άσχημες μέρες αλλά αν μάθει να εστιάζει στα όμορφα, θα βρίσκει έστω και κάτι μικρό κάθε μέρα που θα του προσφέρει χαρά. Κι αυτό θα κάνει όλη την διαφορά. Κι αν όχι κατευθείαν χαρά, έστω ανακούφιση από τον «πόνο».

 

Μαζί με το βιβλίο παραλάβαμε έναν οδηγό για να γράψουμε το δικό μας παραμύθι. Αν κάθε παιδί έγραφε το δικό του παραμύθι, πώς θα το επηρέαζε;

 

Νομίζω πως τα παιδιά είναι οι καλύτεροι συγγραφείς! Έχω κάνει αρκετές φορές δημιουργική γραφή με παιδιά Νηπιαγωγείου και Δημοτικού και πάντα αγαπώ να ακούω και να διαβάζω τις ιστορίες τους! Μέσα από την γραφή τους, τα παιδιά εκφράζουν υποσυνείδητα δικά τους «θέλω» και απόψεις αλλά κυρίως, βάζουν την φαντασία τους να δουλέψει. Κι αυτό τα βοηθάει τόσο στην έκφραση των συναισθημάτων τους, όσο και στον τρόπο να γράφουν μια ιστορία με αρχή – μέση – τέλος.

 

Μπορείτε να ενημερωθείτε για τις καλύτερες προτάσεις παιδικού βιβλίου από την Χριστίνα στα ακόλουθα links.

 

Παιδικό Βιβλίο – Προτάσεις:  https://www.facebook.com/groups/1416054051768595

Χριστίνα Κωνσταντουδάκη – Παιδικό βιβλίο: https://www.facebook.com/christinakonstantoudaki

Paper Kittens:  https://www.facebook.com/paperkittens

 

 

 

Αν αυτό που διάβασες σου άρεσε, μοιράσου το μαζί μας με ένα σχόλιο ή με τους φίλους σου: